Mutluluğu Ailemizde Aradık:
Bu arayışımızda çokta gerçekçi olabildik mi? Kriterlerimiz neler di?
Varlıklarıyla mutlu olduğumuz ve aile müessesinin gülü olan çocuklarımızın mutsuzluğuyla mutsuz olacağımızı ne kadar dikkate aldık?Aslına bakarsak tüm bunlarda bir kriterimizin olduğunu düşündük, dikkatli davrandığımızı da söyleyebiliriz. Ama yalnızca söyleyebiliriz. Çünkü bunların tamamı bir müddet sonra birlikte sorunlar oluşturmaya başladı. Buda bizlerin doğru ölçülerle hareket etmediğimizi, doğru yönlendirmeler yapmadığımızı ortaya koymaktadır. Örneğin Anne ve Baba olarak çocuklarımıza şunu söylemişizdir “oku adam ol” peki hiç şunu söyledikmi? “evladım büyüde evliya ol, alim ol”. Burada muhataplarımız toprak gibidir, toprağada ne ekersek onun mahsulünü alırız. Hiç görülmüşmü, toprağa arpa ekipte buğday toplandığı?
Sorun “hayalcilik”.
Çözüm “biricik gerçek” Kur’an,
“…anaya babaya iyilik edin, fakir düşmek (korkusun)dan çocuklarınızı (herhangi bir şekilde) öldürmeyin. En’am/151”
“Bilin ki, mallarınız ve çocuklarınız (size hem emanet, hem de, sizi günaha sürüklemek bakımından) bir fitne (bir imtihan)dır. Aynı zamanda büyük mükafatın Allah katında olduğunu da bilin. Enfal/28”
“De ki: "Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, kabileniz, kazandığınız mallar, durgun gitmesinden korktuğunuz bir ticaret ve hoşlandığınız evler, size Allah'tan, Rasulü'nden ve O'nun yolundaki cihaddan daha sevimli ise, artık Allah'ın (azap) emri gelinceye kadar bekleyin. Allah, fasıklar toplumunu doğru yola eriştirmez". Tevbe/24”
(Kaybolan Namaz s.8-11)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder