Bağışla beni,
seni anlamadığımı çok geç anladım
Namaza alışırken ayağının dolanabileceğini, yürürken düşebileceğini hiç hesaba katmadım.
İçindeki tereddütleri ciddiye almadım.
Kendi kendine sorduğun sorulara hiç yokmuş gibi sağırlaştım.
İçindeki tereddütleri ciddiye almadım.
Kendi kendine sorduğun sorulara hiç yokmuş gibi sağırlaştım.
Soracak olsan, ağzına tıkadım, geri yutturdum. Şöyle dertten anlayan, sırları paylaşan bir dost olamadım yani başında.
Elbette ki lüzumsuz gelecekti sana namaz en başında.
Elbette ki keyfini bozacaktı ezan sesleri.
Elbette ki lüzumsuz gelecekti sana namaz en başında.
Elbette ki keyfini bozacaktı ezan sesleri.
Benim de içimden geçti bunlar; ama dudağıma dokunduramadım.
Başımı ellerimin arasına alıp bir kaç dakika olsun düşünmedim:
Öyle kolay değil ki arzulamak hiç alışık olmadığını?
Öyle hemen oluvermez ki hiç tanımadığını yanına yoldaş eylemek?
Kim susamadan su içer ki?
Kim acıkmadığı yemeğe iştah duyar ki?
Başımı ellerimin arasına alıp bir kaç dakika olsun düşünmedim:
Öyle kolay değil ki arzulamak hiç alışık olmadığını?
Öyle hemen oluvermez ki hiç tanımadığını yanına yoldaş eylemek?
Kim susamadan su içer ki?
Kim acıkmadığı yemeğe iştah duyar ki?
Özür dilerim.
Elini tutamadım, dengeni bozdum!
Senai DEMİRCİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder