Eğilmekle doğrultuyorsun kendini.
Rükûlarında koca bir dünyanın yükünü atıyorsun omuzlarından.
Azîm olan Rabbinin huzurunda eğilip başkalarına izzetini ilan ediyorsun.
“Subhane Rabbiyel Azîm.”
Bedenin eğiliyor; ruhun doğruluyor.
Başın alçalıyor; kalbin duruluyor.
Yüzün yere dönüyor; alnına rahmet dokunuyor.
Yalnızlaşıyorsun rükûda;
telaşlarda unuttuğun,
dünya çölünde kaybettiğin kendini yeniden buluyorsun.
Tutup dizlerinden kendini kendine doğru çekiyorsun.
Kendine gelmek için kendinden geçiyorsun.
Senai Demirci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder