Namaz seni insan kılıyor
Sevgiline koş.
Gecenin örtüsü dağılsın.
Şafağın saçları çözülsün.
Gönlünü rüzgâr alsın.
Bütün küsmeler küsüşsün, yalnız kalsın.
Kavga kavgaya tutuşsun; kalbinden vurulsun.
Hüzün hüzne bölünsün; azalsın, sıfırlansın.
Ağla. Ağla ki gurbet gurbeti gurbete göndersin.
Ağla ki gözünün yaşı ırmağa karışsın.
İşte sabah.
Zamanın nehri göğsüne sokuluyor.
Anlamını sende arıyor.
Yüzünü yüzünün ayinesinde seyrediyor.
Alnına Rabbin ışıklar dokunduruyor.
İşte seccaden.
Alnını öpmeye geliyor.
Secdeler seni uçurumlardan uçuruyor, Sevgili’nin diyarına taşıyor.
Lâl dudaklı bir sevgili yolunu gözlüyor.
Zaman seni sensiz kılıyor.
Namaz seni sen kılıyor.
Namaz insanı insan kılıyor.
“Namaz insanı kılıyor.”
Senai Demirci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder