8 haziran akşam - FATİHANIN ZİHNİ İNŞASI 6

FATİHANIN ZİHNİ İNŞASI - 6

Besairul Kuran isimli tefsirinde müfessir Ali KÜÇÜK güzel bir yorum, güzel bir bakış açısı getiriyor HAMD kavramına

Hamd kelimesinin bir anlamıda övmektir
diyor ve buradan
gerçekten övülmeye tek layık olanın övdüklerine
geçiyor;

çünkü ;
biz bazen övülmeye layık olmayanlarıda övüyoruz,yanılarak,şaşarak
fakat ;
Allah sadece övülmesi gerekenleri övdüğü içinde övgüye layıktır


ve müfessir diyorki;

2- Hamd övmek, methetmek, senâ etmek demektir.
Bu mânâda da övgü sadece Allah’a aittir.
Bizler günde en az kırk defa namazlarımızda Rabbimize bu ahitte bulunuyoruz. Diyoruz ki;
“Ya Rabbi! Hamdimiz, övgümüz, senâmız sadece sanadır.
Sadece sana hamd eder, sadece seni överiz.”
Tabi Allah’ı övmek demek O’nun za­tını övmekle beraber, aynı zaman O’nun övdüklerini de övmek de­mektir.
Öyleyse biz namazlarımızda okuduğumuz bu âyetle günde en az kırk defa
“Ya Rabbi, biz sadece seni överiz, sadece senin övdükle­rini överiz.
Senin övüp beğenmediklerini asla övüp beğenmeyiz.
Se­nin övüp beğenmediklerini asla sahiplenmeyiz” diyoruz.


O halde, Rabbimize böyle bir ahitte bulunduğumuz namaz son­rası hayatımıza bir bakalım.
Eğer günde kırk defa namazları­mız­da; “Ya Rabbi, biz sadece seni ve senin övdüklerini överiz” dediğimiz halde,
namaz sonrası hayatımızda Allah’ın övmediklerini övmeye,
Al­lah’ın övdüklerini de övmemeye kalkışırsak,
bilelim ki bu halimizle Al­lah’a verdiğimiz bu sözü nakzederek
O’nunla dalga geçmiş, O’na iftira etmiş oluruz
Allah korusun.
Meselâ Allah’ın övmediği bir evi, ev tefri­şini, Al­lah’ın övmediği bir sofrayı, Allah’ın övmediği bir kazanma har­cama düzenini, Allah’ın övmediği bir meslek seçimini, Allah’ın övme­diği bir alfabeyi, Allah’ın övmediği bir hukuk sistemini, Allah’ın övme­diği bir ekonomik anlayışı, Allah’ın övmediği bir eğitim sistemini, Al­lah’ın övmediği bir kılık kıyafet modelini, Allah’ın övmediği bir düğün modelini, hâsılı Allah’ın övmediği bir yaşam biçimini, bir ha­yat tarzını hamd etmeye, övmeye ve sahiplenmeye kalkışırsak Allah korusun günde kırk defa Rabbimize verdiğimiz sözümüzü bozuyor ve başkala­rını hamd ederek, başkalarının yasalarını, başkalarının ürünlerini öve­rek, kabullenerek şirk içine düşmüş oluyo­ruz.


Demek ki bir şey övülecek, bir şey methedilecek, kabullenile­cek, sa­hiplenilecek ve hamd edilecekse unutmamalıyız ki o şey ancak Allah’la ilgisi kadarıyla övülecek ve hamd edilecektir.
Yâni Allah’ın öv­düğü övülecek, övmediği de asla övülmeyecektir. Namazlarımızda bu sözü veriyoruz Rabbimize.
Öyleyse şimdi bir bakın ha­yatınıza. Bir ba­kalım hayatımıza.
Acaba namazlarımızda söz ver­diğimiz gibi sadece Allah’ı ve O’nun övdüklerini mi övüyoruz?
Yoksa Allah’ın övmedikle­rini övmeye, hamd etmeye, sahiplen­meye mi çalışıyoruz?
Yâni ya bi­zim namazlarımızda dediğimiz doğrudur, ya da namaz dışı hayatı­mızda yaptığımız doğrudur.
Namazdaki söylediğimiz Rabbimizden ol­duğuna göre kesinlikle doğru olan o dur.
Çünkü Rabbimizin bizden istediği o dur.


Şimdi Allah için bir düşünelim.
Namazlarımızda Allah’a ne söz veriyoruz ve kimleri ve neleri övüyoruz namaz sonrası hayatımızda?
Meselâ bir adam ki, namaz kılmıyorsa, müslümanca bir hayat ya­şa­mıyorsa bu adamın durumu, konumu, makamı ne olursa olsun asla övülmesi mümkün değildir.
Çünkü Allah’ın övmediğini bir mü’minin öv­mesi düşünülemez.
Namazsız bir adam Allah’ın övmediği bir adamdır.
Bir eğitim sistemi ki, temeli materya­lizme dayanıyor, Allah âyetlerinin kokusuna bile müsaade etmi­yorsa, Allah’ın övmediği böyle bir eğitim sistemini bir Müslümanın övmesi, hamd etmesi, yâni ona sahip çıkması, gerek kendisini, gerek ço­cuklarını böyle bir eğitimin kucağına teslim etmesi mümkün değildir. Bir kılık-kıyafet anlayışı ki, Allah onu övmüyor, bir Müslümanın bunu sahiplenmesi, bunu hamd etmesi kesinlikle mümkün değildir.
Al­lah’ın övmediği bir gelinlik ki Sirilanka’dan getirtilmiş, dünyada eşi ve benzeri yok. Bir Müslümanın böyle bir gelinliği övmesi, sahip­lenmesi, giymesi mümkün değildir.
Bir düğün ki onda din adına sadece mevlit okunmuş, bir Müslümanın bunu hamd etmesi, öv­mesi mümkün değildir.
Bir sofra ki israflı, ya da haramlarla hazırlanmış ve onu Allah ve Resûlü övmemiş. Böyle bir sofrayı bir Müslümanın övmesi asla mümkün değildir.


Tamam, sadece Allah’ın övdüklerini övecek, Allah’ın beğen­diklerini sahipleneceğiz, bunu anladık da acaba Allah’ın neleri ve kimleri övdüğünü nereden bileceğiz?
Bizler Allah’ın övdüklerini Allah’ın kita­bından ve Rasulullah Efendimizin hayatından öğreniyoruz.
Çünkü ke­sinlikle biliyo­ruz ki Allah’ın Resûlü Allah’ın övdüklerini övmüş ve mahza Allah’ın övdüğü bir hayatı yaşamıştır.
Rabbimizin kitabı bunu tescil etmektedir.
Öyleyse bir sofra ki Al­lah’ın Resûlü hayatı boyunca onun başına oturmamış, benimsememiş, hamd etmemiş. Şimdi böyle bir sofrayı mü’minin övmesi mümkün değildir.
Me­selâ karşınızda iki sofra var. Birisinde etlisinden, sütlüsünden, tatlısından, Panama mu­zundan, anzer balına, geyik sütünden ceylan pastırmasına kadar ak­lınıza ne geliyorsa her şey var.
İkinci bir sofra daha var ki sadece çorba, yahut tuz biber var. Hangisini översiniz bunların? Eğer birinci sofrayı över, ikincisini reddederse­niz Fâtiha’da Allah’a verdiğiniz sözü bozuyorsunuz demektir. Hamdi Allah’a mahsus kılmıyorsunuz, Allah’ı ve O’nun övdükle­rini övmüyorsunuz demektir.


Allah korusun da bugün insanlar, namazlarında Allah’a ver­dikleri ahitlerini bozuyorlar.
Allah ve Resûlünün övmediklerini övmeye, hamd etmeye çalışıyorlar.
Allah’ın övmediği bir hukuku, Allah’ın öv­mediği bir siyasal yapıyı, Allah’ın övmediği bir yaşam biçimini, Allah’ın övmediği bir eğitim yapılanmasını, Allah’ın övmediği bir kılık kıyafet anlayışını, Allah’ın övmediği bir kazanma harcama usulünü övmeye ve sahiplenmeye çalışıyorlar.
İmanı olan değil pa­rası olan övülüyor.
Namazı olan değil villası olan övülüyor.
Takvası güzel olan değil sesi güzel olan övülüyor.
Ahlâkı olan değil mesleği ve şöhreti olanlar övü­lüyor.
İlmi yüce olan değil arabası pahalı olanlar övülü­yor.
Halbuki ke­sinlikle bilelim ki Allah’ın övdüklerini övmedikçe, Allah’ın övdüklerini sahiplenmedikçe hamdi Allah’a ait kılmış ola­mayız.
Allah’ın övdüğü bir yaşam biçimini, Allah’ın övdüğü bir ha­yat tarzını övmedikçe, bile­lim ki Fâtiha’da Allah’a verdiğimiz bu ahdi nakzediyoruz, yok sayıyo­ruz demektir.

Unutmayalım ki; Allah’ın övdüğü hayat tümüyle, Allah’ın söz sahibi olduğu bir hayattır.
Allah’ın övdüğü hayat, her saniyesinde Al­lah’ın egemen olduğu bir hayattır. Allah’ın övdüğü hayat, Allah için yaşanan bir hayattır.
Allah’ın övdüğü hayat, yaptırıcısı, belirle­yicisi Allah olan bir hayattır.
Allah’ın övdüğü hayatta, dünyanın âhirete ter­cih edilmesi yoktur.
Allah’ın övdüğü hayatta, dünya adına âhiretin ikinci plana atılması yoktur. Allah’ın övdüğü hayatta, dünya zevklerine gömülüp kulluğu terk etmek yoktur. Allah’ın öv­düğü hayatta, Allah’ın kitabından, Allah’ın hayat programından ha­bersiz bir şekilde heva ve hevesler istikâmetinde yuvarlanıp git­mek yoktur. Allah’ın övdüğü ha­yatta, ilim öğrenmek vardır, Kur’an ve sünneti tanımak ve hayatı on­larla düzenlemek vardır.
Allah’ın övdüğü hayatta, Allah’ın arzularını her şeye tercih etmek vardır. Allah’ın övdüğü hayatta, az yemek, az uyumak, çok yorulmak, vahyi tanımak, hakkı insanlara tebliğ etmek ve bu uğurda çile çekmek vardır.
Allah’ın övdüğü hayatta sürgün var­dır, sorgulanma vardır, hapis vardır, işkence vardır, maldan ve can­dan, eşten dosttan geçme vardır, kan vardır, şahâdet vardır.

İşte böyle bir hayatı be­nimseyen, kabullenen, hamd eden kişi “Elhamdülillah” demeye hak kazanmış, hamdi Allah’a ait kılmış de­mektir.
Allah’ı övmüş, Allah’ın övdüklerini övmüş demektir.
Değilse bir kişi namazla­rında dilini kaybedecek kadar “Elhamdülillah” dese de, onun bu ifadesi boştur, yalandır, Allah’la dalga geçmedir.